İkinci günüm kesinlikle çok daha iyiydi. Bir günde nasıl bu kadar alışabildim bilmiyorum ama kapıdan girdiğim anda alıştığımı anladım.
Servisime giderken şefimle karşılaştım. Binaya kadar biraz konuştuk. Bu iki haftalık stajda meslek hayatımızda görmeyeceğimiz hastaları görmemizin aslında bize çok yararı olacağını söyledi.
Haklıydı da...
Nedenini anlayamadığım bir şekilde ikinci gün vizite girdiğimde ortama ve hastalara alıştığımı gördüm. Sanki aylardır normal biri dinlese korkar ya da üzülür dediğim olaylar sıradan gelmeye başladı. O an doktorların bizim tabirimizle nasıl 'taş kalpli' olduklarını anladım ve hak verdim.
Hepsine üzülmeniz, şaşırmanız imkansız. Önceki gece yeni hasta girişi az olduğundan vizitimiz kısa sürdü. Öğleden sonra staj programımızda olan test uygulamasını izleyebilmek için sorumlu psikoloğumuzdan izin alıp o saate kadar kantine gittim.
Diğer servislerdeki arkadaşlarımda duruma baya alışmış görünüyordu.
Bu arada şunu söylemeliyim ki genel bir kural yok. Her servisin, her şefin stajyerlere tutumu, istedikleri farklı.
Başkalarını dinledikçe şansıma iyi bir servise düştüğümü anladım. Ne çok sıkı ne de çok gevşek bir servisim var. Şefimiz güleryüzlü, bizleri de insan yerine koyan bir hoca. Psikoloğumuzda bize herhangi bir zorluk ya da terslik çıkarmadı.
Öğleden sonra psikologla hastaya yapacağı test için buluştuk. Testin uygulamasına katıldık. Teorinin pratikten ne kadar farklı olduğuna bir kez daha şaşırdım.
Test bitip, hasta gidince psikoloğumuz bize biraz sonuçla ilgili açıklama yaptı. Sonrasında da merakıma yenilip orada neler yaptığını, ne kadar süredir çalıştığını vs. sordum. Sıkılmadan oldukça objektif yanıtlar verdi.
Sonrasındaysa istersek çıkabileceğinizi söyledi.
Eve geldiğimde hem mental olarak hem de fiziken inanılmaz yorgundum. Normalde gün içi uykuları sevmeyen ben; iki saate yakın uyudum.
İlk güne oranla daha rahat ve daha mutluydum.
Ertesi gün için hazırlıklarımı yapıp yattım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder