16 Temmuz 2014 Çarşamba

Staj Günlüğüm #1.Gün

Merhabalar, bir çoğunuzun bildiği gibi psikoloğum ve klinik psikoloji üzerine yüksek lisans yapıyorum.
Bu pazartesi (14 Temmuz 2014) Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nde stajıma başladım. Bir çoğunuz stajda neler yaptığımı, neyle karşılaştığımı, duygularımı açıkladığım videolar ya da yazılar yazmamı istediniz. Başlangıçta bunu çok doğru bulmasam da (meslek etiği vs.) sonrasında genel olarak, özellikle beklentilerim ve sonuçlarından bahsedebileceğim yazılar yazabileceğime karar verdim. Hem bunlar benim için de ileride anı niteliği taşır.



İlk gün, daha önce staj yapan arkadaşlardan dinlediğim gerilim, korku ve belirsizliklerle dolu hikayeler nedeniyle oldukça huzursuzdum. Evrak işlerini hallettikten sonra hangi serviste staj yapacağımız belli oldu ve tabir-i caizse kuzu kuzu binanın yolunu tuttum.



Genelde servisler iki katlı. Böylece  her bina da iki servis olmuş oluyor. Benim servisim binanın ikinci katında olduğundan ikinci katına çıktım. Çelik kapının yanındaki zile bastım. Kapının kilitleri açıldı ve karşıma bir güvenlik çıktı. Kim olduğumu açıkladıktan sonra beni içeri aldı ve hemşire odasına yolladı.

Tam vizit saatine denk geldiğim için hemşirelerden birinin peşine düştüm ve içerideki ikinci çelik kapının kilitleri de güvenlik tarafından açıldı. Kapı açılır açılmaz iki hastayla karşılaştım. Elim yüreğimde tabi. Tamam psikoloğum ama hayatımda hiç bu kadar ağır ruhsal bozukluğu olan insanların olduğu bir odaya kilitli kapılardan geçip girmemiştim. Kendinizi, kim olursanız olun güvensiz hissediyorsunuz.










Tam benim aklımdan bütün bunlar geçerken hemşire defterini içerde unuttuğunu söyleyip geri gitti. Ben orda sap gibi kalakaldım. Yaşadığım korkuyu ve çaresizliği anlatamam. Doğal olarak yeni biri olduğumdan hepsi etrafıma toplandı. Bana bir sene gibi gelen sürede hemşire geri geldi ve beni bir odaya soktu.

Servis şefim, psikiyatri asistanları ve benim gibi stajyerlerle dolu odada bir yere oturdum ve vizit başladı.


Gerçekten filmlerde gördüğümüz kadar uç hikayeler dinledim. Belki dışarda anlatsalar ağlar, kızar, tepki gösterirdim ama o odada tepkinizi belli etmemeye çalışıyorsunuz. Hasta normalde olsa saatlerce güleceğiniz bir şey söylediğinde dişlerimi sıkıp gülmemi durdurdum.
Şimdiye kadar dinlediğim en kötü hayat hikayesini dinledim ama ağlamadım.

Yaklaşık bir buçuk saat sonunda vizit bitti. Şefimiz istersek hasta dosyalarını inceleyebileceğimizi söyledi ama ilk gün için fazlasıyla ağırlaşmıştım. Sanki odaya giren her hasta omuzlarıma bir yük olmuştu.


Diğer arkadaşlarımla kantinde biraz oturdum. Onların hastanede kalması gerekiyordu. Servislerine dönme saatleri geldiğinde bende dışarı çıktım. Metrobüste aklım hala hastalardaydı.

En azı 3-4 kere akıl hastanesine yatmıştı. Bazısı için bir yuva gibiydi. Kimi çıkmak için iyileştiğini söylüyor, kimi ailesinden dert yanıyordu.

Gencecik, benim yaşlarımda insanlardan tutun da dedemle yaşıt olanlar vardı. Sonra ailelerini düşündüm. İlgisiz olanlar, sırf başından atmak için getirip buraya kapatanlar bir yanda, üzülmekten başka elinden bir şey gelmeyenler diğer yandaydı.

Hayır anlatıldığı gibi kimse bana fiziksel bir saldırıda ya da yaralamada bulunmadı ama tek düşündüğüm her insanın bir kere oraya gitmesi gerektiğiydi.



7 yorum:

  1. Cok etkilendim ne güzel anlatmışsınız staj gününüzü gözlemlerinizi ve içinde bulunduğunuz ruh halinizi... Şuana kadar en ilgimi ceken meslekti psikologluk, hep psikolog olup, oyle bir ortama girmek olayları gözlemlemek istemisimdir. Suan 4. Sınıfa gectim üniversite hazırlığı baslicak, ama benim umudum yok psikoloji açısından. Çünkü son sınıfta calismakla kazanilmaz diye düşünüyorum bu bölüm. Pişmanım. Keşke 9. Sınıfta aklim basimda olsaydı ve ben kendimi o zaman kesfedip bu hayalime yönelseydim. Siz ne guzel bir is basarmis be üstüne yüksek lisans yapmissiniz. Hayatinizda ve işinizde basarilar dilerim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öncelikle güzel dileklerin ve bu uzun yorumun için teşekkür ederim:) Ben hayatta hiç bir şey için geç olmadığını düşünenlerdenim.Eğer kalan sürede kendini sıkar ve azimle yoluna devam edersen bir bakmışsın meslektaş olmuşuz:) Hiç bir zaman isteklerinden vazgeçme! Elinden geleni yap, olmazsa da o zaman olmadı dersin. Kolaylıklar diliyorum bu sene için:)

      Sil
  2. merhabalar yazinizi merakla okudum ve ben de sizden bisey istesem ? yuksek lisans yolunda neler gerekli neler yapilmali acaba . post yapilacak kadar olmasa bile burdan azicik beni bilgilendirirseniz cok memnun olacagim .. :) mesela alese okul bitince mi giriliyor yoksa daha once de girilebilir mi calismalar okulla birlikte nasil yuruyor.. ve de yabanci dil sinavindan hangisini onerirsiniz cok ileri bir ingilizcem yok da siz nasil calistiniz acaba yabanci dil sinavina . ben de yapmayı düşünüyorum ama kafa karışıklıklarim mevcut , biraz aydinlatirsaniz cok mutlu olurum :) bende size basarilar dilerim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Baya geç kaldım yorumu cevaplamakta ama istediğin gibi bir yazı yazdım bloguma umarım işine yaramıştır:) Sevgiler...

      Sil
    2. estağfurullah zaten yazdığınızı gördüğüm an okudum ve cevaplarımı aldım çok teşekkür ederim bu nazikliğiniz için ve de yazınız için , sevgiler :)

      Sil
  3. Sizi uzun süredir takip ediyorum blogdan ziyade youtube kanalinizdan daha iyi takipcinizim bu serinizi yeni gördüm ve bastan okumak istedim bende yeni mezun bir hemşireyim yazıyı okuduğum da aklıma psikiyatri hemsireligi stajım aklıma geldi her ne kadar profesyonel olsaniz olmaya çalışsanız da bu bazen mümkün olmuyor öyle hikayeler öyle dramlar var ki gerçekten duygu seli yaşadığınız bir ortam olusuyor. Dediğiniz herseye katılıyorum herkesin mutlaka gidip gormesi ve hayatının ,bizim millet olarak çokta onemsemedigimiz akıl ve ruh sağlığının önemini anlaması gerekiyor. Ve bence en en en önemlisi psikoloji ve psikiyatri alanında çalışan bütün sağlık çalışanlarının bu bölümü istemesi ve sevmesi gerekli olduğunu düşünüyorum. Başarılar diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba, öncelikle videolarımı ve yazılarımı takip etmenize çok sevindim. Gerçekten size katılıyorum akıl sağlığı maalesef bizim ülkemizde biraz geri plana atılıyor halbuki en önemli sorun ruhumuzken. Umarım ilerleyen zamanlarda ülkece bu konuda gelişme kaydedebiliriz. Bende size başarılar diliyorum:)

      Sil